Asaf Hâlet Çelebi'nin şiiri, mistik bir duyarlılıkla işlenmiş, çok derin bir birikimin yansıması, gizemli bir bakışın büyülü yüzüdür. "Onun şiirlerine bakanların ortaklaşa söyledikleri bir söz vardır: Gizemcilik." . Çelebi, dış gerçekçilikten uzakta, günlük yaşamda her an karşılaşılabilecek olayları aktarma amacı olmadan, somut şiirden soyuta yönelir. O, Kırımlı'nın da vurguladığı gibi bir arayışla beraber daha mutlu olacağını sandığı dünyaların hayallerini kurar. Biçem duruşu, çağdaşı Garipçilerde görülmeyen soyut şiiri ne derece içselieştirdiğini kanıtlar. Günlük yaşamı, küçük insanların sorunlarını kapalı bir yoruma girmeden veren Garipçilerin aksine, gerçek dünyadaki izlenimlerden damıtılmış soyut şiiri ve görünürdeki simgelerin ardındaki anlamı, ancak birtakım mistik ve alegorik tavırla anlaşılabilecek dizeler halinde Türk edebiyatına kazandırır. Böylece o, somut olay ve olguları, şiirin doğuşundaki ilk aşamada bir hammadde olarak kullanır. "Anlaşılırlığın, açıklığın göreli olduğunu düşünüp şiirlerini ,kimse için değil, kendi iç dünyasını incelemek, 'içindeki mağaradakiler'e 'ayna tutmak' amacıyla yazdığını söyler." Bu nedenle özellikle onun şiirlerinde, yaşamdaki olağan bir durum ya da olayı sembolize eden anahtar göstergeler, soyut bir ortamda, kültürel bir artalan bilgisi gerektiren olayları çözümleyici ve bu olaylardaki izleği imleyen göstergeler olarak değerlendirilebilir. O, kendi deyişiyle hayatta olduğu gibi, somut malzemeyle soyut alem yaratmış, bir sezgi şairi olmuştur Arınmış bir dünyanın gizli kapılarını aralamaya çalışmıştır.
*Türk şiirinde bir gizem Asaf Halet Çelebi Ve Şiirine Bakış-Doğan Günay/Doğan Koreli makalesinden yararlanılmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder